16 Chaitra, 2080 / 29 March , 2024

Logo
Newsajako
Social Icon
Social Icon
Secondary Top

'बा'हरुले ढाकिहेछन् आधुनिक छोरीहरुका चरित्रलाई (कथा )




'बा'हरुले ढाकिहेछन् आधुनिक छोरीहरुका चरित्रलाई (कथा )

-लक्ष्मण सिटाैला-

त्यो दिन फागु पुर्ने थियो। माओवादीले उनीहरूको सैनिक संगठमा भर्ती गराउन मलाई लिन आउने भनेर मेरो बुबालाई खबर पठाका रहेछन्। यो कुरा बाबुलाई मन परेको थिएन। त्यही दिनदेखि बाबुको मुखमा उज्यालो थिएन। घरमा पढेलेखेको र अलिक व्यवहार धान्ने छोरी मै थिए। दाइ र दिदी सोझा थिए। मलाई माओवादीले लैजान्छ कि भन्ने धेरै चिन्ता थियो बुबालाई ।त्यसैले उनी मलाई लुकाएर राख्न चाहन्थे ।

एक दिन बाबुले मलाई ठुली फुपुको घरमा लिएर जानू भो । म त्यही बस्न थाले। म २१ बर्षकी लक्का जवान हट्टा कट्टा खाइलाग्दी थिए। पढाइ आफ्नै गतिमा अगाडि बढाइरहेकी थिए। उदेश्य पनि ठुलो राखेकि थिए। धेरै केटा माग्न आए पनि बिहे गर्ने इच्छा थिएन किनभने मसग आफ्नै लक्ष्य थियो। आमाबाबुको काखबाट बिछोडिएर टाढा बस्नु पर्दा खै कस्तो कस्तो लागिरहेको थियो। तैपनि फुपू मलाई धेरै माया गर्नुहुन्थ्यो । ठुली फुपुको नन्दका छोरा त्यो घरमा आउने जाने गर्दारेछन त्यो कुरोमा खासै मैले ध्यान नपुराएकी रेहेछु ।हाम्रो हल्का मात्रै चिनजान भएको थियो। एकदिन फुपूले उहाँको अगाडि मेरो परिचय राख्दिनु भो।त्यसपछि त्यो घरमा उहाँको आवतजावत बढी नै हुन थाल्यो।

म हुर्केकी चेली मेरो सुरक्षाको लागि बुबाले फुपुकोमा ल्याएर राख्नु भएको भन्ने कुरा शायद उहाँले पनि महसुस गर्नु भो। म यता आएको केही दिनमै उहाँले फुपुसग कुरा गरिसक्नु भएको रहेछ कि उनी मलाई मन पराउछन भनेर। कुरैकुरामा फुपुले भन्नू भो एकदिन।

हामी मगरमा फुपुचेला मामाचेला बिच बिहेवारी पनि चल्ने कारणले नि होला फूपू मलाई उनीसग बिहे गराउन खोजेको जस्तो पनि लागेको थियो। उनी अर्थात श्याम थापा घरमा आएपछि फुपूले हामीलाई गफ गरूँन् कुराहरु एक आपसमा बाडुन् भनेर होकि एकान्त बनाउनुहुन्थ्यो। हामी बिच राम्रै चिनजान भैसकेका थियौं । उनी सहज रूपमा घरमा आउजाउ गर्ने मसँग बोलचाल र मलाई जिस्क्याउने समेत भैसकेका थिए।

फागुपुर्नेमा मलाई अबिर हाल्न भनेर उनी घरमा आए। त्यो दिन फुपू पनि बाहिर जानू भएको थियोे । घरमा मलाई साथी एउटाी सानी ६ बर्षकि छिमेकी दिदीकी छोरी थिइन। साइनोमा ती नानी र हामी कुनै आफन्त थिएनौ। श्याम हातभरी अबिर लिएर आए। अलिकति मलाई दिए। हामीले रमाइलो गरेर एक्छिन फागु खेल्यौ। आज रमाइलो गर्नी दिन त हो नि भनेर सगुन पनि साथै ल्याएका रहेछन।मैले पनि उनको लहैलहैमा अलिकति पिए। उनले त पहिल्यै मज्जाले पिएर आएका रहेछन। मैले अलिकति पिएपछी त उनलाई साथ दिए जस्तो भो। उन्ले फेरि पिए। मैले पनि पिए । कस्तो माद लागेजस्तो भो। रमाइलो लाग्यो।घरमा त्यो सानी नानी मात्रै उ पनि आफ्नै पाराले रमाइलो गर्न थाली । पिएपछी जे पनि गर्न र भन्ने छुट दिएको छ हाम्रो समाजले। उनी मलाई " आइ लभ यु" भन्न थाले।

मैले चाहिँ खासै केही प्रतिक्रिया जनाउन सकिन। चुपचापले बसे। तर ओठमा खै किन हो अलिकति हासो र माद चै थियो। उनले मलाई अगालो हाले। यो एक्कासि आएको कसिलो पुरुष अगालोको मैले प्रतिवाद गर्न सकिन। जीवनको यो वयमा आएको पुरुष छुवाइलाई खोइ किन पो हो प्रतिवाद गर्न मानेन शरीरले। आज फागु पनि हो र त्यो माथी हामी दुवैले पिएका पनि थियौं । अगालो हाल्दा समेत केही भनिन। फेरि अलिकति सगुन पिउने भन्नू भो। फेरि हामीले सँगै पियौँ। हातभरी रातो अबिर थियो उनको र मेरो खाली सिउँदोमा पुरै भर्दिनु भो। " मैले तिम्लाई सिन्दुर हालेनी आज" भनेर हाँस्नु भो। नभन्दै भित्तामा झुन्डिएको ऐनामा आफ्नु मुहार हेरेको सिउदो त पुरै रातो पो छ।

आफैलाई असहज लाग्यो। उनी मलाई अब जिस्काउन थाले। बाहिर कसैले देख्ला भनेर हामी कोठामै गयौ। रमाइलो पनि लागिरहेछ र एक्लो छु । पुरुष सग डर पनि लागिरहेछ। उन्ले जोडले अगालोमा बेरे। जताततै माया गर्न थाले। पुरुष स्पर्शको अगाडि म द्रवित भए । एक त सगुनको रमरमले मात्तिएकी थिए त्याहा माथी पुरुष अगालो।मैले प्रतिवाद त गरे तर बाहिर मात्रै गरे। भित्री अवचेतन मनले चै त्यो पुरुष मायालाई माया गरे। ढाेकामा चुकुल समेत हाल्न भ्याएनछौ। पछि ती बिचरी नानी ढाेका खोलेर भित्र आउँदा हामी ओछ्यानमा नाङ्गै पो रहेछौँ।झस्याङ्ग भए । श्याम हत्तनपत्त बेड बाट उठे । त्यसपछि मलाई बेस्सरी खिन्नता भो। आफैलाई धिक्कारे। त्यो नानी हामीलाई देखेर चिच्याइन। म रोएछु। नानी पनि रोइन।उनी आफ्नो पौरख र पुरुष अहम् ममा पोखेर खुसी हुँदै निस्किए। एकैछिनको त्यो बेहोसी प्रमाद दुखमा परिणत भएको प्रतीत भयो। अनुहारभरी फागुको रङ्ग पोतिएर बेरन्ङ्गी भए जस्तो लाग्यो। जीवनको पहिलो शारीरिक अनुभव र रमाइलोले ममा दुख छोडेर गए जस्तो भो। ती सानी अबोध बालिकाले मलाई सर्वाङ्ग देखिन। मैले किन छोप्न सकिनछु आफ्नो अहम अस्मितालाई। म त स्त्री पो थिए। कठै मलाई त्यो पुरुषसग ओछ्यानमा नाङ्गो देख्दा के सोचिन होला ती नानीले। यो कुराले मुटु पोल्न थाल्यो। केहिबेर सिथिल भए । सारा शरीर नै चिस्सियो।

अघिको तातो त हिउँमा परिणत भए जस्तो लाग्यो।आँखाबाट अनायास छल्केर बगेको तातो आँसु क्षणभरमै तप्किएर जादा गालाको भिर नपुग्दै हिउँ जस्तो लाग्यो। ६ बर्षकि नानीको अगाडि म पतित भैसकेकि थिए। मेरो त्यो रौद्र रुप देख्दा उ बेस्सरी चिच्याउनु स्वाभाविक नै थियो। के मजा यहि हो? के बैशको उभार यती मात्रै होत ? यौवनका मानिसहरुले के यसकै लागि मात्रै मरिहत्ते गरेका हुन ? कन्चठ बाट गोलि निस्के जस्तै त्यो प्रमोदिता बाट होसमा आएपछि प्रश्नका सुइराहरु उठ्न थाले ।

आवेग आहाल सारा पोखेर श्याम निस्किए। म थामिएर चुपचापले बस्नुपर्ने नियतिमा फसे।

- तपाईंलाई के भएको दिदी

- म बिरामी भएको उमा

- ज्वरो आएर नाङ्गो हुनुभाको हो ?

- हो ज्वरो आएर ! काम ज्वरो। तर फुपुलाइ केही नभन ल ।

- हस केही भन्दिनँ

- तिम्लाइ म कहाँ कहाँ घुमाउन लान्छु अनि चकलेट ख्वाउछु नि

- हस् म भन्दिनँ दिदी।

फुपु आउनु भो। मेरो अनुहार अघि उनले छोडेर गएको भन्दा फरक पाउनु भो। मुहार भरी श्यामले भरेर गएको वासना तृप्तीको डाम आलै थियो। फुपुको अगाडि बेस्सरी रोएर भने " फुपु म बलात्कृत भए" फुपू झस्याङ्ग हुनु भो। फुपूको नजीक जानू पनि डर लाग्यो अघि पिएको सगुनको गन्ध फुपूले थाहा पाउछिनकी भनेर। फागु पुर्नेको दिन। म पुरै सिन्दुर अबिरले छोपिएकी छु। मुखबाट सगुनको गन्ध मैले फेरेको प्रश्वास सगै पर पर पुगिरहेको छ। मानौ पानी पार्ने बादल मनकामनाको डाडाभरी दौडिए झै ।

- तिम्रो मुखबाट रक्सीको गन्ध पो आइराको छ त

- हो म सबै कुरा भन्छु नि फूपू

- को आको थ्यो

- श्याम दाइ आउनु भएको थ्यो

- पुरै रक्सी रक्सी गन्हाउछ त जिउभरी पनि होइन के गरेको तैले?

- श्याम दाइले जर्वजस्ती गर्नु भो

- त्यो मुर्दार मै नभएको बेलामा आउनुपर्ने ? पख मैले जानेछु

फूपू तात्तिएर श्यामको घरमा जानुभो। दुई घन्टा पछि फूपू आउदा म नुहाइधुवाइ सकेर अगेनामा खाना पकाउदै थिए । मलाई सम्झाउन थाल्नु भो-

" ल भो अब चुप लाग । बैरी हसाउने काम भएछ आज। उस्ले माफी माग्यो। तसग बिहे गर्छ रे बैशाखमा। म दाइसग सल्लाह गरुला। उनीहरू पनि आखिर हाम्रा आफन्तै हुन क्यारे।"

दुवै फूपू भदैले खाना खायौ। दुवै फूपू भदै त्यही खाटमा सुत्यौ जुन खाटमा दिउँसो मात्रै मैले आफ्नो सर्वोच्च नारी अहमता श्यामलाइ सुम्पिदिएकी थिए। अब बिहे नै गर्छ भने ठिक छ नि त। मैले चित्त बुझाए। तर रातभर निन्द्रा परेन। उ प्रती माया लागेजस्तो पनि लाग्छ। फेरि घृणा उठे जस्तो पनि लाग्छ। यस्लाइ बलात्कार पनि कसरी भनु ! सबैथोक सहमतिमै त भएको छ। सगुन सहमतिमा पिइयो। अबिर सहमतिमा खेलियो। एकले आर्कोलाई सहमति मै जिस्क्याइयो। एकले अर्कालाइ सहमति मै छोइयो। एकले अर्काको आखामा सहमति मै हेरियो। स्वासको सुगन्ध एकले आर्कोको सहमतिमै र स्वेच्छाले स्वीकार गरियो । यसो हो सबै कुरा सहमतिमा । त्यो पनि त आखिर सहमति मै त भएको थियो ....! निरन्तर सोचिरहे। छर्लङ्ग भो। निन्द्रा परेन।बिचारहरुले भत्काइरह्यो मन। मनसगै भत्किरहे म।

अलिकति रमाइलो अलिकति नरमाइलो अलिकति अबोधिता अलिकति खिन्नताले बित्न थाले दिनहरु। घर जान मन लाग्यो।

बुवालाई असाध्य भेट्न् मन लागेको थियो। आमाको अचम्मै नियास्रो लाग्यो। आफैलाइ नियन्त्रण गर्न नसकेकोमा भयन्कर खेद र ग्लानी महसुस हुन थाल्यो। एउटाि चोखी नबिटाेलिएकी कुमारी छोरी छोडेर जानू भएको बुबाले तर मलाई आज समयले बिटुल्याइदिएको छ। आफ्नै मुहारबाट आफैलाई कतै लुकाउ जस्तो लाग्छ तर नसकिदोरहेछ ।

पिर छोपिन्नरैछ आँखाबाट। बर्तमान किन यति बिघ्न धमिलिदैछ बुझ्न सकिरहेकी थिइन। यो धुमिल प्रतितीले छातीको भित्तोलाइ कोपरिरह्यो। मान्छेले आफुलाइ मान्छेबाट लुकाउन त सक्ला तर आफूबाट आफैलाइ लुकाउनु चै नसकिदोरहेछ। धिक्कारे आफैलाइ र आफ्नो बैशलाई । अब कुन मुख लिएर घरमा जानू। माओवादीबाट सुरक्षित हुन भनेर फुपुको घरमा लुक्न आएकी थिए म । आखिर सुरक्षा अरुले दिएर दिने चिज होइन रहेछ । सबैभन्दा बलियो र हातहतियारले सुसज्जित भएर बसेको अप्रीय शत्रु त आफ्नै अनियंत्रित इन्द्रिय , मन र यौवनको आवेग पो रहेछ ।

श्याम सधैं झै आउन छोड्यो । त्यो दिन देखि करिब पन्ध्र दिन उस्ले मुखै देखाएन। उसलाई पनि मलाई जस्तै कतै हिनताबोध भएर पो होकि। खोइ किन हो त्यो दिन देखि अलिकति माया लागेर आइरहेको थियो मलाई उ प्रति । शायद रगत मिसिएर पो होकि । फूपू एक्दिन उसैकोमा जानू भएछ। मैले आशा गरे भन्दा केही फरक पाए श्यामलाइ। आफू बाट आफै एक्लिएको महसुस हुन थाल्यो केही दिन।

सोच्ने गर्थे - यो लाचारिताको यो शुन्यताको यो नमीठो प्रतितीको यो उजाड उराठताको कतै न कतै अन्त त होला नि एक्दिन। यहाँ बसु झन शुन्यता लाग्न थाल्यो। फूपू आफ्नै पाराले ब्यस्त छिन।

कहिलेकाही श्याम आउथ्यो उ पनि आउन छोड्यो। म बिरानो बने। यता आएपछि एउटा अर्को नमीठो कथा लेखियो जिन्दगीको पानामा। एउटा दुखद कथा । बरु माओवादी शैन्यमै भर्ती भएकि भए पनि एउटा बेग्लै सामाजिक इज्जत त हुन्थ्यो होला। म लुटिएको कथा अझ बुबाले थाहा पाउनु भो भने उहाँको मनमा कति दुख थपिएला।

फूपू एकदिन घर जानू भएछ। यता फागु पुर्नेमा घटेको सबै इतिबृतान्त बुबालाई सुनाउनु भएछ। बुबाले गहभरी आँसु झार्नु भयोरे !। र श्यामसग नै बिहेको चाजोपाजो मिलाउनु भन्नू भए छ फुपूलाई। महिनावारी रोकियो। ममा झन अर्को पिडा थपियो। फुपुलाइ सुनाए। फूपू पनि दुखी हुनु भो र यो गर्भ फालिदिने कुरा गर्नु भो । मलाई डर लाग्यो । केही सोच्नै सकिन। श्यामले मलाई बिहे गर्लाकी नगर्ला त्यो पनि कुनै टुङो थिएन। बिहे गरे त इज्जत रहला नत्र बाबू बिनाको बच्चा जन्माउनु पो कसरी । समाजको रिति लाई नै म कसरी च्यालेन्ज दिन सक्थे र । राती रुदा रुदा बिहान आँखा सुन्निएका हुन्थे।फुपुले बेस्सरी गाली गर्नुहुन्थ्यो र भन्नुहुन्थ्यो " भो चिन्ता नगर तेरो सबै जिम्मा म लिन्छु।"

धेरै दुखी थिए। दुई महीनाको पेट भैसकेको थियो। घर बाट पनि कोहि मान्छे भेट्न् समेत आएनन् । अत्यास लाग्न थाल्यो।

एकदिन फूपू बिहानै निस्किनु भो। म बिरामी जस्तै भैसकेकि थिए। केही दिन देखि आत्महत्या गर्छु भन्ने सोच पालिरहेकि थिए मनमा । एकान्तको पर्खाइमा थिए। कुनैदिन फूपू नहोलान घरमा अनि त्यसैदिन कित झुन्डिएर मर्छु वा बिष खाएर मर्छु । पुर्नेकै दिन देखि आफैलाई घृणा गर्न थालेकी थिए मैले जब त्यो अबोध नानीको आखा बाट म बेस्सरी गिरेकी थिए। त्यो दिन देखि ती नानी पनि यो घरमा आइनन। श्याम पनि आएन। म मात्रै भए एक्लो यो घरमा ।

नाम्लोको बरियो पिढिमा थियो। झुन्डिने ठाँउ पनि ठीक्क पारिसकेकि थिए। बरियोको गाठाे निकै कस्सिएको थियो।हातै दुख्यो। प्रयत्न गर्दै थिए। लगभग तीन महीनाको पेट भैसकेको थियो। म त झुन्डिएर मरिहाल्छु। सजिलोसँग नमरुला । घाटिमा पासोले श्वास थुन्ला। केहिबेर दुख होला । तर म भित्रको यो निर्दोष बच्चालाई झन श्वास जान कति गार्हो होला। आखिर यो अबोध बालकको दोष नै के थियो र बरा! धेरै दोष त मेरो थियोे नि । मैले र श्यामले गरेको शारीरिक रमाइलोको परिणति यो अबोध शिशुले किन भोगोस? यो अन्याय हो एउटा श्वास प्रती। म आमा भैसके। पेट बाट भ्रुण बाहिर निस्किसकेपछी मात्रै एउटाि स्त्री आमा हुने होइन । एक सकल आमा त रज र बिर्यको सकल मिलन पछि भैसक्छे बनिसक्छे। म उस्को आमा बनिसकेकि छु। मेरो कोख यति उर्वरता ओकली रहेछ् कि जस्का कारण मैले मृत्युलाई नै जित्नु थियोे र जिते आज। भो म मर्न चाहन्न। हजारौं दाग लागोस मेरो चरीत्रमा। केही फरक पर्दैन । म आमा हु। चरीत्र त मनुष्यको कोरा सोचाइ मात्रै त हो। यथार्थ त म आमा हु । बिषालु बिछीको तीब्र डन्कबाट पनि म भाग्न हुन्न किनभने अब म फगत एक्ली छैन। म एकबाट दुई भैसकेकि छु।

म भागे भने म मरेपछि मेरो बाबू आमाको इज्जतमा पनि त दाग लाग्छ नि । कि फलानाकी छोरी श्याम थापाको अबैध पेट बोकेर आत्महत्या गरि भन्लान् । मेरो र श्यामको त्यो अबैधानिक क्रियाकलापको पापमा यो बालकलाई म किन जिउँदै होमु ह ? डाेरीको गाठाे त फुकाल्नु नसक्ने म जावोले आत्महत्याको यत्रो निर्णय कसरी गर्न सक्छु !।

दिउँसोको बार्ह बजिसकेको थियो।

हातमा लिएको बरियो हुइइ भैसीको गोठतिर फाल्दिए। डाेरी फाले सगै फूपू र बा घरमा आइपुग्नु भो। म बा देखेर बेस्सरी रोए। मेरा गहका आँसु देखेर बा"का आँखाबाट आँसु अनायास चुहियो। बा देखेपछि बेस्सरी रोए। कयौं दिन देखि आखाको पोखरीमा जमेको आँसु फाले निर्धक्कले। हिक्क हिक्क आयो। खोइ के पो हो छातीमा गाठाे परेजस्तो भो। आँसु सुके परेली मुनि । बा र फूपू गफ गर्न थाले। म परैबाट उहाँहरुलाइ निर्निमेष निहारिरहेछु। मलाई फुपुले त्यतै बा भएतिर बोलाउनु भो । गए। बा सगै बसे। फेरि रोए। थामिएन आँसु । पुछिदिए बाले। म सानी छदा कुनै गल्ती गर्दा बाले जसरी बचाउनु हुन्थ्यो । आज पनि त्यसै गर्नु भो।

हिजो सानो छदा गरेको भुरे गल्ती । तर आज यो घनघोर भुल। बा राम्रोसँग बोल्नै सक्नु भएको थिएन। के हिजो सानी छदा माफ दिए जस्तै आज पनि मैले बा"को हात बाट आम माफी पाँउछु होला त ? ( क्रमशः )

(यो कथा हामीले सिटौलाको फेसबुकबाट साभार गरेका हौँ ।)

 

 



Related News


यसमा तपाइको मत


Comments